Als mensen tegenover elkaar staan, of naast elkaar. Pratend, ergens op straat.
Voor een schilder een onuitputtelijk onderwerp. Voor een toeschouwer als ik niet minder. De Antwerpse schilderes Karin Hansen volg ik al een paar jaar op afstand. Ze stuurde me haar prachtige boek 'The thrill of it all'.
En steeds vraag ik haar wanneer die grote tentoonstelling komt. Liefst in het Haagse GEM. Daar zou ze op haar plaats zijn.
Neem deze twee vrouwen (The secret, 2006). De handen aan de monden onderstrepen het 'erge' dat ze bespreken, de witte schoenen, de haardracht. De regenmantel van de blonde vrouw is schilderkunstig een wonder van perfectie.
Het lijkt of de donkere haar jas over de arm meedraagt, 't zal een warme dag zijn. Een tas is er ook. En is dat een grote koffer? Brengt de donkere slecht nieuws mee?
De donkere komt van het station, raad ik. Maar het meest treft me de gruwel van de gespeelde sociale geschoktheid.
'Erg hè,' mevrouw?
'Zegt u dat.'
Zijn zij buurvrouwen?