Acute aanval van woordblindheid, en een diepe aandrang tot wegkruipen in een gedicht. Dat zijn de verschijnselen als ik lees over wat heet 'De Tafel van Zes'.
De Nederlandse kunstinstellingen zijn na maanden onderhandelen tot een gezamenlijke - nooit eerder vertoond - tekst gekomen om aan te bieden aan staatssecretaris Zijlstra. Een wonder.
Hij zal er van opkijken.
Nee, hij zal hem in 'n la schuiven.
Maar de zes hopen in ernst dat hun stuk hem zal 'inspireren te hervormen inplaats van botweg te bezuinigen', zeggen ze. Want ‘de sector moet duidelijk uitdragen dat kunst van iedereen is’.
Wat een geslijm. NSB-ers zijn het.
Zijlstra reageerde vlakjes. Het stuk bevat voorstellen 'die ik zal meenemen bij het formuleren van mijn visie op het nieuwe cultuurbeleid'.
Dat was al.
Wat er staat is: die zes hebben zich al bij voorbaat medeplichtig gemaakt aan de bezuinigings-'visie' van Zijlstra. De botte bijl, het is bekend. Ze worden 'meegenomen'. Ik heb genoeg vergaderd om te weten wat het betekent te worden 'meegenomen’.
ps. donderdag 31 maart - lees de vlammende ingezonden brief van de componist Cornelis de Bondt op p. 31 van de Volkskrant van vandaag!