Dorpen zijn misschien heel leefbaar, behalve als je - om welke reden ook - buiten de dorpsgemeenschap valt. Ik heb een heilig ontzag voor 'gemeenschappen'. Daarom woon ik in de stad in 'een gat in de muur'.
De film 'The Broersen family van Persijn Broersen en Margit Lukácz (2006) gaf het precies weer. Persijn Broersen komt van het Wesfriese platteland net als Kees Peerdeman.
Kees geeft in z'n boek 'Isolatie' een onontkoombare, topografische, definitie van het Westfriese individu.
Daar ben je, die ben je.
In 'Isolatie' lijkt het of we met Google inzoomen op Westfriesland.
Op zoek naar Kees Peerdeman.
Eerst als Westfries, dan als dorpsbewoner, steeds een kleiner vierkantje in het grid, dan als familielid - nog kleiner vierkantje. En tenslotte op zijn zolderkamer. Zijn plaats in het landschap, in het dorp, in de familie, ligt onwrikbaar vast. Hij volgt het grid en beeldt het uit in onontkoombare vierkante prenten.
Angstbeelden. Van kijken naar en betasten van jezelf. Hoe voel je jezelf leven?
Waar Broersen en Lukácz de families en dorpsgemeenschappen lieten zien - waarbinnen het gerust ook spookte - toont Peerdeman het naakte individu.
Vrijdag in de Avonden meer.