Marion en Wolfgang (3)
woensdag 09 maart 2011 - 22:41
De brieven van Wolfgang Koeppen zijn meest vrij 'literaire' reisbrieven, behalve de langere waarin ie hun liefde probeert te begrijpen. Die vind ik indrukwekkend.De weinige van Marion zijn direct als wat.Deze schreef ze vanaf het platteland waar ze met haar beide honden logeerde. Een paar fragmenten:
München, 19 mei 1953
Maak je niet ongerust, ik hou van je, ik ben alleen een natuurkind geworden, maar ik ben een monster gebleven, jouw monster... Het is nu drie uur en ik zit midden in een oude boerenhoeve, alleen, achter een bier met schuim.
Ik durf je al nauwelijks iets van m'n belevenissen te vertellen omdat je dat alleen maar zou verontrusten.
Om zeven uur ga ik naar een café om mijn kop door te spoelen, niet te láten doorspoelen.
Het is bijna of je naast me zit en ik verveel je.
De wind zal deze brief zo meteen meenemen.
Ben je nog wulps of impotent geworden?
Droom je van ons? Heb je een schone pyjama? Slaap je met of zonder broek? Onaneer je veel?
Veel kussen met bier en schuimsmaak, een zoen op je buik en het andere ben ik vergeten.
Je krijgt de groeten van Bimbus en Trinkulo en de viespeuk.
en wordt omarmd door een mokkel dat net voorbij komt, maar eerst ik.
Marion
RSS