How to act (yellow)  - 1999, met zeurmuziek, deze mensen denken dat er nog wat komt, maar er komt niks.
'How to act (red) - 1999, met publiek, de bedoeling schijnt te zijn dat het publiek daar vooraan in het licht 'zelf iets gaat doen'

Gabriel Lester

zondag 27 februari 2011 - 22:44

De 'eerste grote museale solotentoonstelling' van de Nederlander Gabriel Lester (1972) in Boijmans gaat gebukt onder de titel 'Suspension of disbelief'. Een overoud literair cliché dat duidt op de vraag aan de lezer z'n ongeloof - voor de tijd van het boek - even op te schorten.

Wat ik in Boijmans van Lester zag deed het omgekeerde, ik kwam vol goed vertrouwen binnen en verliet de zalen vloekend.
Zelden zoiets meegemaakt.
Wat me al niet was voorgespiegeld: alles zou te maken hebben met het noodlot. Een 'totaalinstallatie' en een 'verzameling van magische gedachten'.
Wat zag ik? een filmpje van lottoballetjes, een zinledige 'son et lumière'-voorstelling, een steen beschilderd met marmermotief, wat potplanten en een hele reut onbegrijpelijke, zeurderige spaanplaten karretjes. En dan nog een film over een glamourous bedoelde tombola.
Behandeld worden hiermee volgens Gabriel Lester: 'bijgeloof, toeval, zelfbedrog, kansberekening, rituelen en magisch denken'.
Je moet maar lef hebben.
Een zeldzaam geval van - onbedoelde - Publikumsbeschimpfung.