Het mooie en het ware

Wat moet zo'n tentoonstelling in een kunstmuseum? 't Antwoord lijkt me: niets. Of zou schoonheid stiekem toch het kenmerk van het ware zijn?
Wie dat denkt gelooft in een Schepper. En vergeet hoe bedrieglijk schoonheid kan zijn.
Ja hoor, ik kijk naar de patronen die bij eb in het strandzand achterblijven en hang met verbazing boven een pruttelende pan tomatensoep. Want dat zijn de dingen die in Boijmans te zien zijn - enorm vergroot of verkleind - meestal helaas op foto's.
De paar filmpjes zijn t mooist. Bij het 'golven'-filmpje - A study of wave phenomena van Hans Jenny - zat ik naast een ademloos meisje te kijken naar een rusteloos bewegende, zich openende en sluitende, oneindig vergrote ja wat? En wat deed het, een vorm van nano-soloseks leek het nog het meest. En het hield nooit op, zoals de schepping nooit ophoudt. 
Maar de enige kunstenaar die eraan te pas was gekomen was Onze Lieve Heer - en, vooruit, de man aan de montagetafel.