Pirandello

Geen wonder.
Hoe zien anderen me, hoe zie ik mezelf? Wie ben ik? Het zijn ook Grunberg-thema's.
Eens kwam iemands 'ware aard' na verloop van tijd wel aan 't licht. Nu blijkt zoiets niet te bestaan. Mensen en dieren hebben wel een 'persoonlijkheid', maar daarmee gaan ze improviserend door het leven.
Soms zijn ze die, dan weer die, al naar de omstandigheden. Dat zint velen niet. Je merkt het aan de gretigheid waarmee ze zeggen iets wel of niet 'in hun DNA te hebben'. Maar zo werkt het niet. DNA is niet meer dan grondstof.

De psycholoog Wiliam James heeft het in z'n Priciples of psychology (1890) al onderzocht, met zichzelf als proefkonijn.
Heel spannend en goed geschreven.
En Luigi Pirandello heeft de vraag 'wie ben ik' in 'Iemand, Niemand en Honderddduizend' voorgoed onderuit gehaald.
Ik zal Arnon morgen in de Avonden vragen over zijn bezoek aan het graf.