Vanmiddag zaten Wim Brands en ik in een vrijwel leeg zaaltje (de enige andere bezoeker vertrok eerder) in museum De Pont in Tilburg te kijken naar, ja naar wat?
De film van de Engelse Tacita Dean over de van oorsprong Duitse dichter Hamburger (1924-2007) gaat over heel veel niet.
Oorspronkelijk zou ze iets maken over W.G.Sebald, maar die stierf in 2002. En nu keken we dus, niet naar Sebald, en ook maar nauwelijks naar zijn vriend Hamburger, bij wie Sebald zo graag langskwam (lees 'De Ringen van Saturnus').
We keken langdurig naar een huisje in Suffolk met een appelgaardje erachter. Soms waait het een beetje.
Hamburger schuifelt af en toe door het beeld, meest zie je z'n rug. Liefst vraagt hij aandacht voor z'n appelrassen.
Sebald wist daar ook van. Hij werd opgevoed in Schwaben, in de hongertijd kort na de oorlog, door een grootvader die verzamelde wat eetbaar was: paddestoelen, kruiden, bessen.
Je ziet de twee emigré's hier zitten. Ik vermoed dat ze goed konden zwijgen. Je kijkt een half uur lang naar een ideale zwijgplek.