The Housemaid
zaterdag 13 november 2010 - 23:45
Een aanklacht tegen immorele rijken, die een arm dienstmeisje tot zelfmoord drijven, nadat de heer des huizes haar zwanger heeft gemaakt. Een 'erotische thriller'? Hm.
Het Koreaanse drama van Im-Sang-soo zette me op tal van sporen. Ik dacht meteen nee, drama is dit niet, het is melodrama, het lijkt wel opera. Eigenlijk zouden ze af en toe moeten gaan zingen. Melodrama was oorspronkelijk een dramavorm met liedjes (melos) erin.
Waarna ik afdwaalde naar Gerard Reve's Vierde man. De hoofdpersoon spreekt in Vlissingen een voor de vitrines van een bioscoop hangende jongen aan. De film die draait is 'Dial M for murder' van Hitchcock en de jongen vraagt: 'Wordt er ook in gezongen'.
Waarmee hij getekend is. 'Dial M' is ongeveer de laatste film waarin ooit gezongen zou worden.
Dat geldt niet voor The Housemaid. De opening is een meesterlijk voorbode van de ontknoping. Een drukke stad, mensen op straat, ze eten, raken elkaar aan, praten, in een prachtige mengeling van het bewegen van lichaam en geest. Dan komen we bij de ijzige rijken op de berg. Een meisje van beneden neemt er dienst.
Ze blijft naïef totdat het niet meer gaat, en ze wel moet geloven in de onverdraaglijke slechtheid van haar werkgevers. Paukslagen, aria van de stervende, finale.
RSS