Glad vergeten was ik het. Maar op de radio kwam het afgelopen week weer boven, onverbiddelijk. De traagheid, de oeverloosheid van lange dagen met slecht weer.
Zo was het dus, in het verleden. Iemand praat tegen je vanaf een onbewoond eiland. En er is niemand in zijn buurt die kan zeggen 'Gerbrand, sorry...'.
Maar waarom zou iemand? De tijd is een olievlek. Een vogel, een zeis, het eten.. En ja, het weer. Waarover Kurt Schwitters dichtte:
Als ik praat over het weer
weet ik waar ik over praat
'Een opklaring. 't Zal mij benieuwen hoe lang dat duurt.'
Zeeën van tijd had je in het verleden.
Intussen is het spinnenseizoen begonnen..