Thomas Rosenboom (2)

'Dat hoeft ook niet sneller,' legt hij uit. 'Het duurt lang voor je een zin goed hebt bedacht. De tijd die je nodig hebt om hem op papier te krijgen is maar een fractie van de tijd die het kost om hem te bedenken.'
Eens liep hij een gebroken hand op en kon alleen met links typen. Het tempo liep niet terug.
Aan 'Zoete mond' werkte hij in kantooruren op de uitgeverij. Daarvoor schreef hij vijfentwintig jaar thuis. Daar ontspoorde zijn levensritme. De totale vrijheid verkeerde in een isolement. De uitgeverij bood hem toen onvrijheid. Geen muziek van de Rolling Stones, een enkel shagje roken in de bezemkast.
'Als je vrij bent doe je eigenlijk altijd het zelfde,' zegt hij. 'Je maakt elke dag de zelfde wandeling, eet het zelfde eten, luistert naar de zelfde muziek.'
Is de dierenarts nu een aardige man? Of? Volgt een typisch Rosenboom-antwoord:
'Soms wel, maar op de momenten dat het goed met hem gaat krijgt ie wat nare trekken, kan hij het zich kennelijk permitteren om neer te kijken op anderen.'

Woensdag na 20.00 in de Avonden meer.