Almagul Menlibayeva

De steppe. Een kudde schapen, en een groepje meisjes in zilveren kleren. Geen klederdracht, eerder design.
De meisjes vrijen met de schapen, lang en intensief, menig schaap wordt aangehaald en gekust. Ze lijken het prettig te vinden. Tegelijk krijgt het optreden van de meisjes trekken van een rituele dans. Een van hen is Almagul zelf, ze schijnt in al haar films mee te spelen.
Het ritueel, want dat is het, zet zich voort. De meisjes dansen - nu naakt - met herders op de steppe. Dan volgt een feestmaaltijd, groots opgezet en aangekleed.
Het menu verraste me toch nog: schaapskop. Opgemaakt en geserveerd op tafelzilveren schotels.
De film eindigt ermee dat de meisjes schaapskop eten. Met smaak. Het vreemdste van Headcharge is zijn innerlijke logica.
Je kijkt, en je denkt  'ja natuurlijk'.

Menlibayeva zegt erbij dat het gaat om een 'een romantische en melancholische reflectie over de bruuske culturele ontwikkeling van haar thuisland’. Ze werkt in Berlijn en Amsterdam.