hek van de kluis aan de kerkkant (van later datum)
het schrikbeeld waar het om begonnen was: de hel.. links de duivel..

Alyt (2)

Indrukwekkend was de inkluzingsceremonie, volgens een voorschrift sinds de elfde eeuw. Eigenlijk was het een begrafenis. De ingekluisde stierf immers voor de wereld.

De kluis was een graf, dat ingewijd werd met een speciale mis.  
De kluizenares lag daarbij op haar buik op de vloer en legde een gelofte af van armoede, kuisheid, gehoorzaamheid etc..
Er werd gezongen, en tenslotte werd de ingekluisde met stof bestrooid onder de woorden 'Rust in vrede, amen'. Dan ging de kluis plechtig op slot. De bisschop had sleutel. 

Er waren dus twee getraliede openingen in de cel van Alyt in de Jacobikerk. De eerste die van de foto van gisteren, de tweede is verdwenen en zat aan de straat.
Daarlangs ging het verkeer met de buitenwereld, kwam eten naar binnen en gingen fecaliën naar buiten. De ingekluisden verdienden zelf hun kost. Zalf die ze maakten werd daar verkocht. Aan die buitenopening kon je Alyt ook om raad vragen. Ze nam zelfs de biecht af.  

ps. de ook Utrechtse zuster Bertken (1426-1514), die in haar cel gedichten schreef, zat in die zelfde jaren ingekluisd in de Buurtkerk