David Claerbout - de schaduwen kunnen wat de personages niet lukt: binnendringen (filmstill)
vorige week: mijn schaduw werd nat, ik bleef droog..

Schaduwen

De beeldende kunst-zomer is slap als een vaatdoek. Ik zie uit naar wat vanaf 18 september in Kunsthal KAdE in Amersfoort te zien is: 'ShadowDance'.

Schaduw. Schaduw als alter ego of de baarlijke duivel. Maar ook in z'n ongrijpbare lichtheid.
Vóór alles was er het handhondje van je oom in de lichtkegel. Er is de laatste jaren in beeldende kunst een hang naar eenvoud, eenvoudig materiaal. Ik zag het weer bij de eindexamenexpositie van de Rietveldacademie. Van mode tot architectuur, de computer, de video, de fotocamera zijn hulpmiddelen geworden. Om vast te leggen wat met kijkdozen, maquettes, knip en plakwerk van stoffen of karton wordt gemaakt.
De vingers van de maker zijn terug.
En nu schaduw. Lumineus idee! Goedkoop, eenvoudig te manipuleren. Denk aan Germaine Kruip.
Er komt een boek met oa. het essay 'Het gat van de schaduw' van Edzard Mik, en citaten en tekstfragmenten over schaduw, van Plato en Peter Schlemihl tot Lucky Luke.