de Japanse sokbenen...
het bijschrift

Art (2)

Weer werd mijn ongeschiktheid voor het vele pijnlijk duidelijk. Op Art Amsterdam zag ik vanmiddag vooral wat ik al kende of wat er op leek. Ik blijf een voorstander van het museum met één schilderij. Zie het voor me. Een soort heiligdom, boven op een berg, dat je na een klim van een uurtje hijgend bereikt. En daar hangt het dan, dat ene schilderij. Waarvan - dat spreekt - ook nergens ter wereld reproducties bestaan.

Vanmiddag kwam ik - langs een omweg - toch in de buurt.
Paulien Oltheten heeft in een hoekje een paar foto's neergehangen, waaronder deze van een fietsende Japanner. Tekst:

'als je fietst gaat je knie omhoog, broekspijp trekt ook naar boven mee...'.
Ernaast staat: 'misschien mooi om van dit idee een animatie te maken -> overdrijven'

Eindelijk iemand die het ziet: de herensok, de broekspijp, het steeds wisselend stukje ontbloot herenbeen er tussen...
Ik heb eens een vrouw gesproken die er radeloos opgewonden van werd,