In de catalogus bij de Haagse Kirkham-tentoonstelling van 2007 staat een zelfinterview van de artiest onder de kop 'Het desintegrerend Utopia'.Hij vertelt zichzelf dat ie niet van voorbeeld of model werkt, maar louter uit het hoofd put.
Zo komt hij tot zijn figuren 'die doen alsof ze mensen zijn'.
Maar wel sensueel en tactiel. Kijken gaat bij Kirkham niet zonder tastzin.
'Kijken zonder aanraken is zinloos..'.
Werkt hij om te choqueren?
'Ik probeer mezelf te choqueren. Ik verwacht het niet van iemand anders. Maar, er is altijd een spanning tussen mij, het schilderij en de toeschouwer. Als het alleen maar pornografisch was gebeurde dat niet. Er ontstaat een intimiteit die je niet hebt bij porno.'
Hij kan zich niet voorstellen dat iemand zou masturberen bij zijn werk. Te pijnlijk. Te melancholiek.
Morgenochtend tegen 11.45 een verslagje in de Weekendbijlage van fe Avonden