'Memory traces' heet het grote boek van fotograaf Cary Markerink. Hij fotografeert landschappen, in de ruimste zin. Landschappen met sporen van gebruik. Landschappen met een geheugen. Het lezen van een landschap is bij hem het lezen van sporen van reizigers, vluchtelingen, bewoners, bezitters, militairen. In dit boek gaat het Markerink om het landschap zoals het er bij ligt na oorlogen of rampen.
Er ontstaan opnieuw paden en paadjes, onder de voeten van mensen, hun paarden, ezels en karren. De logica van het pad, het karrenspoor is de kortste verbinding tussen plaatsen. In de bergen lang niet altijd een rechte lijn.
Verkeer en bezit bepalen hoe het landschap weer wordt ontgonnen en in gebruik genomen. In Serajevo net zo goed als in Berlijn of My Lai.
Tsjernobyl en Bikini moeten nog wachten.
Bij 'Memory traces' (30 bij 40 met panoramische uitklappagina's die strekken tot 110 bij 40) is het formaat bepalend voor de kijkervaring.
Gewoonlijk kan de blik van de toeschouwer een foto in één oogopslag overzien. Dat is bij Markerink andersom. Zijn landschappen zijn groter dan de lezer. Je verzinkt erin, als een kind in een prentenboek. je kunt in zijn foto''s ronddwalen. 'Hee, daar staat een fiets..'.