Komende zaterdag hoop ik vanuit het Stedelijk Museum in Den Bosch een indruk te geven van de tentoonstelling 'One' van deze Russische schilder, fotograaf, installatiebouwer. Een tamelijke kosmopoliet, hij verbleef in Brussel, Rome, Keulen, en San Francisco en naar het schijnt ook eens een tijdje in een afgedankte supermarkt in Amsterdam.Een nomadisch bestaan.
De reden dat ik op de 21 schilderijen in Den Bosch afga is dat huizen en wonen voor Andrei Roiter zo'n groot onderwerp zijn.
Voor mij net zo. In mijn angstdromen is altijd iets met een huis.
Andrei Roiter schildert wat je noemt 'woondromen'. Ook wel 'woonnachtmerries'.
Hoe droomt een nomade over huizen?
Bij hem kan een zolder van een vroeg twintigste-eeuws huis worden gerukt. Ook lijkt hij regelmatig in een huisvormige zeepbel te huizen.
Dan weer zie je het soort verlaten, tijdelijke bouwsels waarin zwervers de nacht doorbrengen.
Maar, die losgerukte, verwaaide, zeer tijdelijke behuizingen zijn beweeglijk.
Ze zweven, bijna altijd. Ze verheffen zich.