Morgen na 21.00 in de Avonden een rondgang door het Scheveningse museum Beelden aan Zee met Sandro Setola (1976), beeldhouwer, tekenaar en bedenker van steden en landschappen. Setola bemoeit zich met de openbare ruimte, in beelden, video’s, installaties. Het is z'n eerste grote solotentoonstelling.
Een gesprek over levende huizen, maar ook over de architectuur van de dood.
Setola kent z'n klassieken. De leidraad van het Modernisme 'Form follows function' heeft hem aangezet tot twee varianten. Te weten 'Form follows life', titel van een film die ons een 'levend, ademend gebouw' voor ogen tovert. Een utopie, maar toch. Setola excuseert zich bijna, nee, het levende gebouw blijft een utopie, een kind van de tekentafel. Maar hij houdt zo van die schetsfase, van nooit gebouwde gebouwen.
En dan staan we voor een van de twee werken met de titel 'Form follows death'. Een sarcofaag lijkt het.
'Er zijn samenlevingen denkbaar die de dood nastreven. Denk aan de Egyptenaren.'
Bij mij komt het kerkhof van Ledoux boven.
‘Modernisme had die drang naar perfectie. Alleen de mens is dan niet perfect, dus die moet zich maar aanpassen. Nee, perfectie is de dood. Er is geen verandering, geen leven meer mogelijk.’
Morgen meer.