Nu zag ik het vanmorgen van dichtbij. En het is nog lichter, ironischer dan ik vermoedde. Sandro zelf was er en gaf uitleg. Eerst bij de entree. Je komt in een filmzaaltje waar 'Reservaat' wordt geprojecteerd. Een ingenieuze 'live' uitgevoerde 'loop' van wat ik maar noem de 'muur van Jericho',.De projectie van de eindeloze muur wordt begeleid door een draaiorgel, dat een opgewekt muziekstuk ten gehore brengt dat Setola zelf schreef.
Eenmaal het zaaltje uit sta je in de tentoonstelling zelf en daar zie je hoe het werkt. De 'muur van Jericho' die hij van polyester heeft gebouwd staat opgesteld rondom een rondrijdende filmcamera, zoals je ze wel bij paardenraces ziet. De beelden die je zojuist in het projectiezaaltje zag komen dus van deze camera.
Wat is een 'gated community'? Want dat is Setola's grote doelwit. Daartegen verzet hij zich.
Deze muur, zegt hij, doet twee dingen tegelijk: enerzijds beschermt hij de bewoners van onze welvaartseilanden tegen de boze buitenwereld, maar anderzijds hij sluit ze ook op.
En nu leer ik ook Setola's bezwaren tegen de gangbare architectuur kennen.
Gebouwen zegt hij, liggen vast. Ze worden gebouwd en staan er tot ze vervallen. Hij zou liever zien dat ze meegroeiden, evolueerden, zich ontwikkelden. Als levende organismen.
Maar dat doen ze niet.
Behalve in zijn animatiefilmpjes. Daar zijn gebouwen steeds in beweging.