één van de portretten van Sarah Bernhardt
zomeravond in Brussel - hotelkamer aan de St. Catherine

Alfred Stevens (2)

Brussel nog een dag. Tot besluit de Alfred Stevens-tentoonstelling in het KMSK, waar hij nog tot 23 augustus blijft, voordat hij in het najaar naar het Amsterdamse Van Gogh komt. Stevens (1823-1906), de vrouwenschilder, is gek genoeg nog steeds controversieel.

Dat ben je immers in 2009 als je elegante vrouwen, als je mode serieus neemt. In zijn eigen tijd - hij werkte in Parijs en was bevriend met Baudelaire, maar ook met impressionisten als Manet - werd hij hooggeschat.
Hij gaf de actrice Sarah Bernhardt schilderles, toch tussen 1880 en 1900 dé superster. En dat als dochter en nicht van courtisanes en zelf begonnen als hoer, of hoe zeg je het.
Lang dwaalde ik langs de grote portretten.
Vrouwen, schitterend aangekleed, in al te prachtige interieurs maar er is iets mis, altijd. Op het peperdure parket ligt soms een verfrommelde brief. Het gezicht is vaak half afgewend of er valt schaduw over. Vermeer was zijn grote voorbeeld. Ik ken weinigen die de naar binnen gerichte blik zo beheersen als Stevens. Van de wereld hebben zijn heldinnen weinig te verwachten, daar heersen de mannen.