Arie Schippers stuurt foto's zonder woorden.Bij mij komen ze vrijwel meteen opzetten. Hoe lang zou deze gewoonte al bestaan? Zelf doe ik het ook.Meteen denk ik me in.
Eerst komt de kindpaniek van het verliezen. Die in het handschoentje, het wantje zit. Niet voor niks worden kinderwantjes soms met een koordje - door de jasmouwen heen - vastgemaakt. Bij het thuiskomen is iets er niet. Wat nu?
Ik leerde dat je precies moest nagaan waar je geweest was. Je route in omgekeerde richting moest terugdenken.
Kan je je herinneren of je ze toen nog, daar nog had, allebei? En daar?
Ik heb de hele weg terug naar school afgelegd alle ligusterheggen afspeurend.
Zoeken, hoe doe je dat?