Al eerder, op 3 augustus 2006 belandde ik in het oude ambacht van het luchtschrijven. Het vliegtuig als een pen in de lucht. Zes tot acht letters op z'n hoogst. Anders is de eerste letter alweer verwaaid als de piloot aan de laatste begint. De witte rook die de letters vormt, zo leerde ik toen, kwam voort uit de verbranding van speciale olie, gecombineerd met de uitlaatgassen van de vliegtuigmotor. Slecht voor de lucht. Milieugroepen voeren wereldwijd actie tegen vliegtuigstrepen. En zo kwam het dat er in 2006 wereldwijd nog maar zes oude luchtschrijfpiloten actief waren. En nu, drie jaar later? Hun site is uit de lucht. En ik vrees het ergste voor de kunst van het luchtschrijven.
Wim de Bie schrijft vanmiddag:
'Tot op heden keek ik naar alle condensstrepen van vliegtuigen in de hoop dat het letters werden. Dat hoeft dus niet meer.
Kees en ik hebben nog eens een uitvoerige correspondentie gevoerd met een luchtschrijver, die is opgenomen in de digitale versie van Het Groot Bescheurboek in de DBNL.
Heel lang - maar dat waren wel meer schrijfsels in 1976.'