Theo Jansen (3)

'Je levert een gevecht met één materiaal. Je kunt het vergelijken met hoe een Eskimo zijn kajak maakt uit de middelen die in de buurt zijn.
Vreemd genoeg ontstaat er een soort schoonheid in dat ding waar ik zelf niet de hand in heb. En mensen prijzen mij daar voor.'
(...)
'In de echte evolutie is het denk ik ook zo gegaan. De schepper heeft zich beperkt. Hij heeft uitsluitend eiwit gebruikt om z'n natuur te maken. Niet het meest ultieme constructiemateriaal. Als je een eitje in de pan gooit denk je, moet je daar nou in godsnaam leven uit gaan maken? Het getuigt toch wel van optimisme. En van doorzettingsvermogen. Maar kennelijk - als je miljoenen jaren de tijd hebt en je probeert het steeds maar opnieuw - kun je toch met één materiaal iets maken. Zeg een wandelende tak of een hond. Je probeert weer eens wat. En in 1% van de gevallen lukt er iets waar je weer eeuwen op verder kan.
Dat vind ik ook het fascinerende van de echte natuur. Hoewel niet geprobeerd is er een esthetiek aan te geven, dat die esthetiek ontstaan is. Het is moeilijk om een dier te noemen dat niet fascinerend is om te zien als het vliegt of rent of zwemt. Wat dat betreft loopt mijn evolutie toch - hoewel ik het niet wilde - angstwekkend parallel met de echte schepping. Daar ben ik zelf ook heel verbaasd over.'