Sarah van Sonsbeeck (3)

 'When I hear what we call music, it seems to me that someone is talking. And talking about his feelings or about his ideas, of relationships. But when I hear traffic, the sound of traffic here on sixth avenue for instance, I don't have the feeling that anyone is talking, I have the feeling that a sound is acting, and I love the activity of sound. What it does, is it gets louder and quieter, and it gets higher and lower. And it gets longer and shorter. I'm completely satisfied with that, I don't need sound to talk to me. We don't see much difference between time and space, we don't know where one begins and the other stops.
 People expect listening to be more than listening. And sometimes they speak of inner listening, or the meaning of sound. When I talk about music, it finally comes to peoples minds that I'm talking about sound that doesn't mean anything. That is not inner, but is just outer. And they say, these people who finally understand that say, you mean it's just sounds? To mean that for something to just be a sound is to be useless. Whereas I love sounds, just as they are, and I have no need for them to be anything more. I don't want sound to be psychological.'

 Sarah: 'Het mooie is dat Cage nog steeds niet zegt wat muziek eigenlijk is. Hij zegt alleen iets over wat muziek voor hem 'doet'. Het kan voor hem een achtergrond zijn. Een soort persoonlijke achtergrond die hem bindt aan de plaats waar hij woont, een thuis. Maar meer een mentaal huis, in de zin dat het geen muren heeft en misschien voor anderen helemaal niet herkenbaar is. Zo eigenlijk hoopte ik dat architectuur zou zijn, toen ik na mijn studie ook als architect ging werken. En ik zoek het nog steeds. Zo zou het moeten kunnen zijn. Een huis dat net is als je hoofd.'
Vragen te over. Ik ga ze haar binnenkort stellen.