Karel (3)

Voor de aankleding was alleen het duurste, het mooiste, het beste goed genoeg.  
De prachtige harnassen, ook voor de paarden, waren maar niet alleen voor de toernooien, waarmee  hij de adel lijmde. Je doodvechten op het slagveld,  zoals Karel het zelf deed, in vol ornaat, dat wordt hier voorstelbaar. Goud, zilver, fluweel en bloed,
Bij Karel is het altijd ‘over the top’. Hij moet en zal koning worden. Als hij daarover met de Duitse keizer gaat praten – inzet is z’n huwbare dochter en erfgename Maria – verschijnt hij in een gouden harnas (ook voor het paard). Na dagenlange toernooien en banketten blaast de keizer alsnog de deal af. Pas later trouwt z’n zoon Maximiliaan met Maria. Maar Karel is gestorven als hertog.
Overdonderen, ‘laten merken dat je er bent’ dat is Karel de Stoute. Op munten liet hij zich met lauwerkrans afbeelden, hij droeg z’n haar niet voor niets op z’n Romeins. Onder de kostbaarheden die hij met zich meevoerde zijn schitterende wandtapijten van het atelier van Rogier van de Weyden, over het leven van Ceasar. De veldslag  die hier in Bourgondische aankleding is weergegeven  laat zien hoe een slagveld in laat-gotische stijl kan worden weergegeven, op een manier die in de renaissance onmogelijk wordt. Wat je een hele wand vol ziet is puur gedrang, doodsangst en hysterie, maaiende zwaarden en lansen, paardenpoten die vertrappen en angstogen.
Karel  zong heel aardig en heeft ook liedjes geschreven.