Guido van der Werve (1977) speelt de hoofdrollen in zijn films zelf, met een schijnbaar onbewogen gezichtsuitdrukking als Buster Keaton, de man die blijft proberen dat waarvan wij weten dat het niet kan.Van der Werve heeft bruinrossig haar en een bleke huid. Hij ziet er kwetsbaar uit, altijd.
In de Hallen van Haarlem zijn drie films van hem te zien die alledrie over zijn gemankeerde muzikale carrière gaan.
De titel van het drieluik zou ook kunnen zijn 'Hoe Guido van der Werve geen concertpianist werd'.
Het moet zijn grote droom geweest zijn. Hij deed piano aan het Conservatorium.
Toen de muziektop er niet in zat werd het de Rietveldacademie, en een vervolg aan de de Rijksacademie.
In zijn film Nummer vier zit de tekst: 'I don't want to get involved in this, I don't want to be part of this, talk me out of it'. Hij speelt piano op een vlot, midden in een meer.
In nummer zes wordt het succesverhaal van de Steinway vleugel verteld, terwijl zo'n vleugel zijn bovenhuis wordt binnengetakeld.
En ja, de droom gaat in vervulling. Als Assepoester speelt hij één keer Chopin, begeleid door een symfonieorkest dat zomaar opeens in de kamer zit.