Tom Gidley
donderdag 26 februari 2009 - 23:32
'Ritual footpath' heet de tentoonstelling en ik moet bekennen dat ik wat zo'n titel draagt moet gaan zien. Als ik naga hoe ik loop weet ik dat er ritueel in zit. De wereld is onverbiddelijk, de natuur al helemaal, en dan is herkenning nog het minste, al is wat je herkent niet erg bemoedigend. Waarom altijd de Vijzelstraat?
Zaterdag hoop ik tegen 11.45 in de weekendeditie van de Avonden rond te lopen in Galerie Diana Stigter in de Amsterdamse Jordaan, langs het werk van de Londenaar Tom Gidley.
Veelsoortig werk. Zoals ie ook een band oprichtte die uit louter basgitaren bestond en een tijdschrift. Gisteren ben ik wezen verkennen. Het titelfilmpje bestaat uit gevonden foto's van het gebouw waar de psychiater R.D.Laing ooit z'n griezelige experimenten deed. Tegenover het filmscherm staat een miniatuur gebouw waar een klimop in woont ('Her medication').
Ook de andere voorwerpen en schilderijen maken deel uit van een beeldverhaal, maar welk? Gidley (40) schilderde portretten van in het gezicht verminkte veteranen uit WOI, die porseleinen maskers kregen ('Nightflowers'), die echter zo'n vreemd effect hadden dat ze er alleen 's avonds mee op straat durfden.
De hele tentoonstelling lijkt wel te bestaan uit overblijfselen, na-effecten. Er is van alles voorbij, en het was vrij erg.
Nog een titel, van de man die ook de preciese roman (‘Stunning lofts’, 2005) geschreven heeft: 'Words are Anaestesia' (2009).
RSS