Afgelopen zaterdag 100 jaar geleden publiceerde Marinetti in de Parijse krant Le Figaro zijn Futuristisch Manifest. Zeker, het fascisme was een moderne beweging. Helaas was het Italië van toen amper modern. De moderne - eerste joggende staatsman - Mussolini kwam pas in 1922. Marinetti noemde een race-auto 'mooier dan de Nike van Samothrake'. En nog steeds is het manifest van de man die het Forum Romanum wilde asfalteren schokkend. Voor mij, en voor de mensen van Slow Future, die hún manifest afgelopen zaterdag presenteerden. De brokken liggen er. En het ziet er niet naar uit dat het tijdperk van de technologie en de snelheid zal ophouden.
Het Futurisme beperkte zich niet tot kunst. Het leven zelf moest gevierd worden in al z'n gewelddadigheid.
Voor Marinetti was oorlog een hygiënisch proces.
In august 1914 kreeg hij al z'n zin. Maar tot die tijd was het Futurisme in de mode. Weg met Italië, z'n professoren, z'n toeristengidsen en antiquairs. Marinetti wilde af van de musea, 'die het land bedekten als kerkhoven.'
In 1909 verschijnt ook het manifest: 'Laten we het maanlicht doden', waarin Marinetti zijn 'broeders futuristen' oproept tot een oorlog tegen 'alle doden die ons de weg versperren'. De verwoestende tocht die zij vervolgens maken, leidt langs de steden Jicht en Verlamming.
Er was zelfs Futuristische muziek, die werd geproduceerd door lawaaimachines die het geluid van fabrieken imiteerden.
Kunst, dat was lawaai en stank, zei Marinetti in 1912 al.
Echt, hij was z'n tijd vooruit.