Jan Jansen in het Valkhof
 het fameuze bamboehakje

De schoenen van Jan Jansen (2)

Vanmiddag sprak ik Jan Jansen (1941) en ook zijn vrouw Tonny, met wie hij al 45 jaar samenwerkt ('ik ben nog nooit vreemdgegaan,' zegt ze, bedoelend dat ze nooit andere schoenen dan die van Jan heeft gedragen). 't Was in het Valkhof in Nijmegen waar zijn schoenen - oogst van 45 jaar ontwerpen - worden geëxposeerd.

Wereldbekend is ie, maar nog steeds doet Jan Jansen alles zelf, van elke model maakt hij zelf een leest en een exemplaar.
Ik had vragen, veel. Aan een man die z'n leven lang tussen vrouw en schoen heeft verkeerd. Want, zei ik, een schoen lijkt een gebruiksartikel, maar als je ziet hoe de mensen er mee omgaan is er veel meer aan de hand.
Was niet de schoenlapper de magische figuur die Pinocchio tot leven wekte? Verhalen te over, van het glazen muiltje van Assepoester en de rode schoentjes die maar door bleven dansen tot de zevenmijlslaarzen en de blue suede shoes?
De glimlachjes van Jan Jansen zijn een puur genoegen. 
Ja, wat er soms in die schoenenkoopsters vaart, hij is altijd weer verbaasd. En dat terwijl hij met z'n vreemde vorm- en stijloefeningen de extremist in schoenenland mag heten. Een beminnelijke provocateur.
In Japan - waar ze hem om z’n handtekening vragen - zag ie meisjes op hoge hakken pingpongen. Dat ging beter, zeiden ze. 

Dinsdagavond na 21.00 is ie te horen in de Avonden.