Grote berg en vibrafoon

Het oranje jek was dat van een verkeersgeleider. Buiten vroor het. Ik zei je voelt het. Het lichaam maakt muziek van geluid.Hij gaf me de deze Cd 'Music for large mountain and Vibraphone'. Ik kreeg hem op voorwaarde dat ik iets zou opschrijven over mijn luisterervaring. Zijn naam: Floris van Manen (1953). Hij werkt al jaren samen met de Noorse vibrafonist Kjell Samkopf (1952).Het verhaal van deze CD doet denken aan 'Nooit meer slapen' van W.F.Hermans. Wie langere tijd in de bergen verblijft krijgt en ander gevoel van tijd. En dan ga je andere muziek maken.Er werd een locatie gevonden in Noorwegen: geen mensen, geen bomen, een open ruimte, water. Ten noordoosten van Ringebu in het berggebied van Friisbua.Op een hoogte van 1300 meter, twee uur van de weg Kjell speelde daar vibrafoon, 'met of tegen het landschap', zes dagen in augustus 2002, vrijwel onafgebroken. Het instrument klonk totaal anders dan anders. Het werd door geluidenman Floris van ver - soms 1000 meter - opgenomen en van dichtbij, bij dag, 's nachts, in de schemering, bij regen, onweer en harde wind. Tenslotte ontstond een track van 79 minuten. Ik heb hem opgezet terwijl ik dit typte. En koffie dronk. Je hoort het samenspel van een vibrafoon en het weer. En horen wordt ongemerkt zien, wordt voelen, aan den lijve. Noem het 'gewaar worden'.Wanneer wordt geluid muziek? Wanneer er twee geluiden zijn is er muziek.