de dode eik onder het altaar, nu zichtbaar
de H.Maagd genas een gebroken hart

Jezus-Eik

Wat de doorslag gaf weet ik niet meer, maar ik ben in Saarbrücken. Een reisdoel dat al jaren wachtte. Morgen hoop ik de zes oude hoogovens in Völklingen (in bedrijf 1873-1986) te zien. Onderweg hierheen zag ik ze al liggen in de zon. Monsters. Reuzensculpturen.

Op weg naar het Zuiden houd ik altijd halt in Jezus-Eik, bezuiden Brussel. Een plaats waar sinds de middeleeuwen moeders hun zieke kinderen brachten en velen bij de heilige eik genezing vonden.Het renaissancekerkje dat om de eik heen werd gebouwd is eindelijk hersteld. Ik mocht naar binnen. Lang geleden werd het altaar over de stronk van de inmiddels gestorven eik heen gezet, zei de folder, alleen je kon hem nooit zien. Nu zit er een glazen ruit in en ja, daar zie je de dode stam van de Jezus-Eik.De ex-voto schilderijtjes die dankbare patiënten kwamen brengen zijn netjes bijgelapt.Zoals Judith Herzberg eens zei: ‘Leven is wat ze vroeger deden.’