't Is maar zelden dat ik zo halsoverkop word meegenomen door een boek als dat wat ik nu lees. Een wetenschapper verblijft een halfjaar aan een Californische universiteit en houdt een weblog bij. Hij geeft een seminar over 'Hoe het verleden als schipbreukeling in het heden aanwezig kan zijn.' En dan?
Zegt kitsch - met z'n perverse aantrekkelijkheid - ons niet meer over onze gevoelswereld dan serieuze kunst, en hoe verhouden zich de twee? Vorm en inhoud buitelen over mekaar heen. Gaat het in alle ernst over de inhoud van de ijskast dan even later toch over W.G.Sebald en de vraag of het verleden voor altijd verloren gaat. En dan komt Walter Benjamin. Wat zijn hoofd-, wat zijn bijzaken? En waarom? Waar verschuilt zich wat hij zoekt? En, wat is een weblog eigenlijk? Een peepshow?Later meer over 'Breukvlak' van Eelco Runia..