Christus als telefoonpaal: 'De werkelijkheid wordt soms vanzelf typisch Bunuel.' - beeld uit 'Cela 's appelle l'aurore' (1955)

Luis Bunuel (3)

Morgen spreek ik Gijs Mulder, vertaler en samensteller van de interviewbundel 'Bunuel over Bunuel', die gebaseerd is op gesprekken die in de jaren 1975-1977 met de filmer zijn gehouden.

Naast zijn autobiografie 'Mijn laatste snik' een pracht van een document. Film na film geeft Bunuel (1900-1983) z'n overwegingen, vaak van praktische aard, maar hoe terughoudend hij ook is, je komt er tegelijk achter hoe hij in het leven staat. Tussen katholicisme, surrealisme, communisme en de filmindustrie in. Wat van Bunuel films altijd bijblijft zijn gezelschappen etende mensen. Vaak zijn dat bourgeois. Op de vraag of de condition humaine zijn onderwerp is antwoordt hij een keer 'eerder de condition bourgeoise'. Vrijdag is Gijs Mulder in de Avonden te horen.