Luis Bunuel (1)

Veel blijkt te zijn voortgekomen uit zijn dromen. Willem Jan Otten zegt in z'n inleiding dat Bunuel ons meer leert over ons 'onbewuste' dan Freud en Jung. Om te beginnen dat het woord 'onbewuste' onbruikbaar is. We weten immers pas iets als we het ons bewust worden. En dan, als we het proberen te grijpen, spat het als een zeepbel uiteen. Niettemin, we zagen iets. 'Dromen,' zegt Bunuel, 'zijn de eerste films die de mens heeft uitgevonden.'Ik heb 'Le fantôme de la liberté' het vaakst gezien, weet vrij precies wat erin gebeurt. Het blijft grappig als deftige mensen in gezelschap poepen en in afzondering eten, of als 'vieze plaatjes' die op straat aan kleine meisjes worden verkocht ansichten van de Arc de Triomphe en de Madeleine blijken te zijn. Maar steeds vermoed ik bij dit soort scènes dat het Bunuel gaat om heel iets anders, namelijk gedrag. De gehechtheid van mensen aan hun geliefde procedures en rituelen. Waarmee je die invult blijkt dan - in de loop van zijn oeuvre - steeds meer bijzaak.