eerst stofzuigen
'We zullen het nooit weten'

Mens en machine

Vervlechtingen. Bij Maarten Biesheuvel thuis vertelde een der aanwezigen hoe pasgeleden een angstaanjagend gepiep uit zijn lichaam opsteeg. In het ziekenhuis werd hem tot zijn verbazing uitgelegd dat het om een signaal ging. De batterij van zijn pacemaker was bijna op.

Hij had het ding al jaren, was het min of meer vergeten. Hier was hem indertijd nooit iets van gezegd. Dezer dagen begon mijn pc te sukkelen. Natuurlijk had ik er allang naar moeten laten kijken. Maar ja, je voeten zijn ook ver weg. Dat het wel degelijk over mij ging merkte ik toen hij met open buik op de tafel lag bij Herman en Marcel in Haarlem, waar hij ook vandaan komt. Eerst maar eens flink stofzuigen, of beter stof wegblazen op het plaatsje. Ik had al gemerkt dat ie luidruchtiger werd bij warm weer.Met de rest maak ik niemand gek behalve mezelf. Back-ups? IP protocols? Er werkt iets niet en het is onvindbaar. Zoiets eindigt gek genoeg vaak met het fysieke. De plug van de voeding (meest gerepareerde onderdeel bij laptops). Een rot kabeltje (Marcel spreekt heel klassiek van 'touwtjes').Maar ook dat was het niet. Morgen verder. En als het straks weer werkt en ik vraag 'waar lag het nu aan, dan luidt het antwoord waarschijnlijk: 'Dat zullen we nooit weten'. ps. Een dag later, nu met een ander modem, na langdurige telefonische instructie (het 'binnenpraten') doet alles het. Ik zeg tegen Marcel 'het is een wonder dat je nog leeft'. Stel je voor, elke dag weer zo'n stoet nietsbegrijpers op de stoep en aan de lijn. Je pc, dat ben je zelf.