lang vóór mei '68
Omdat alle demonstraties verboden worden wegens 'opruiende' leuzen, demonstreren provo's op het Spui met een blanco spandoek. 
Zij worden onmiddellijk gearresteerd.

Mei '68 (1)

Begin mei 1968 was ik in Rome, bij het merkwaardige popfestival van Jerry en Tricia, een Amerikaans stel dat ik kende. Ze reisden met een VW-bus Europa rond en brachten cassettes mee van nieuwe Californische muziek als Moby Grape en Jefferson Airplane.Toen Tricia opeens een grote erfenis kreeg besloten ze spontaan daarvan een popfestival te organiseren. Waar? vroeg ik. Ze kozen voor Rome. 'Dat is vrij ver weg,' zei ik. 'Hoe ver?' 'Ongeveer 1500 kilometer.'

In Amerika reed je zo'n afstand moeiteloos, zeiden ze. De mensen kwamen wel.Zo belandde ik in mei '68 met twee radiocollega's en een klein geldbedrag in Rome om muziek op te nemen. Aangekondigd stonden Pink Floyd, The Move, Fairport Convention, Ten Years After, The Byrds en nog heel wat meer. Het zou drie dagen duren.Locatie: het overdekte stadion op de EUR, buiten de stad. Dat stadion bleef leeg. De mond-op-mond reclame had niet gewerkt. Het publiek bestond voornamelijk uit 300 Italiaanse politieagenten in uniform. Tussen de optredens voetbalde ik op het reusachtige gazon rond het stadion met de jongens van Pink Floyd en Ten Years After. Goeie voetballers. De laatste avond werd het optreden van de Byrds (voor het eerst met Gram Parsons) verplaatst naar een club in de oude stad. We deden nog verslag van een actie aan de universiteit van Rome door de Brigate Rosse. Ook daar was Provo kennelijk aangeslagen. Laat, erg laat, vond ik. Provo had zichzelf een jaar eerder opgeheven. Amper een dag thuis werd ik uit een diepe slaap gebeld.'Nu is het in Parijs aan het gebeuren, de hele stad staat op z'n kop. Ga je mee?' Ik dacht even na en zei 'Provo is voorbij, ik blijf thuis.'