Tubutsch

'Ik heb een aanloop genomen en een stratenboekje gekocht. Ik had dat eerder moeten doen. Mensen als ik, wier zwaartepunt buiten henzelf ligt, op een onbestemde plek in het universum... die voor iedere indruk gevoelig zijn als was... die moeten hun zintuiglijke apparaat onophoudelijk voeden, al was het met uithangborden, teneinde de gapende leegte te overbruggen.'Ik lees, en kan alleen maar denken 'ongelooflijk, dit ben ik'. Het gaat verder: 'Ik reis in het klein. Zwitserland is een mooi land, maar er groeien daar hotels in de bomen, en de meeste slakken reizen toch met medeneming van hun milieu... in de vorm van familie en vrienden.Het kan trouwens niemand iets schelen waar hij heengaat: wij gaan mee. We kunnen niet thuisblijven. De slak kan niet uit zijn auto. Die manier van reizen mishaagt mij. Zo er al gereisd moet worden, dan naar vroeger tijden.' En verder, en verder.