Schoonheid van verval
dinsdag 26 februari 2008 - 23:32
Wanneer het de meesten in een samenleving goed gaat, komt de waardering voor de esthetiek van het verval, van mensen, huizen en gebouwen. Twijfelachtige motieven. Zelf heb je het goed. De kachel brandt, en je maakt knappe foto's van zwervers, krotten of verlaten fabrieksterreinen.
Ik zag ze weer op 6e Internationale Biënnale van de Fotografie in Luik, onder de kop 'Territoires'. Veel randgebieden, grensgebieden. Het stuifzand lokt. En dan kan ook ik het vaak niet laten, ziek als ik word van de opgekalefaterde Hollandse Ot en Sien-stadjes. Ik hou ervan.Slijtage kan zo mooi zijn, juist aan mensen. Maar wanneer wel en wanneer niet?De kwaliteit van de slijtage? Een zo omvattend verschijnsel dat ik het niet kan overzien.En het strekt zoveel verder dan de voorgebleekte spijkerbroek of rafelkleren, dan armoe als mode of zelfkanttoerisme. Gek trouwens, de voorgedeukte auto, eens bepleit door Wim T. Schippers, heeft het nooit gehaald
Links:
RSS