Dave Meijer (2)

De dag bij Dave Meijer was een dag van herkenning. 'Ja! Ja, dit ken ik. Vraag me niet waarvan, maar ik ken het. Een vloedlijn, een dijk, een horizon. Nee, hij stond op de grond, met beide voeten. En staarde in de verte. Zo heet ook de tentoonstelling die zaterdag in Goes, bij galerie Van den Berge, werd geopend: 'In de verte kijken.'Niet dat hij niet tegelijk van bovenaf keek of van onderop. We herkenden het bij elkaar. Zo begon een uitwisseling van woorden en beelden die geleid heeft tot een boek in twintig exemplaren, dat zaterdag in Goes lag. Tientallen, honderden mails. Er is geen détail, geen millimeter in dat boek waar we het niet over hebben gehad. Wat is een landschap? Ik herlas Kafka's Amerika en zag het continent ontstaan. Met elke stap die Karl Rossman er in zet, kwadratisch groeiend in alle richtingen. Zo verging het ook mij. Ik bracht al lopend een landschap tot stand dat reikte tot in het uitspansel. Een landschap is een daad. In de verte kijken. 'De einder. Dat is nog eens een woord. Altijd toegang tot de hemel. Niet BOVEN je hoofd kijken, nee gewoon in de verte. Ogen toeknijpen en je bent er.'