Klinknagels

Van het binnenrijden van de stad hield het me bezig. Was dit station door een wonder in de oorlog gespaard gebleven? Ik kon het haast niet geloven.Ik reed het centrum van Karlsruhe binnen onder de spoorviaducten door en werd getroffen door de eigenaardige pilaren waarop ze rustten. Geklinknagelde ijzeren pilaren, rijen lang.Nooit zoiets gezien. In verschillende vormen ook nog, Voor het mooi?Stilstaan om foto's te maken kan daar niet, te voet kom je er niet bij. Lastig. Vandaag het station zelf onderzocht. En ook daar vond ik die zelfde pilaren. Vreemd station. Hoge stenen koepels boven de vertrekhal, een gevel van bewerkt zandsteen. Nog wilde het er bij niet in. Alle grote Duitse stations zijn in de oorlog gebombardeerd, dacht ik te weten. De spoorwegen waren vitaal in de oorlogvoering. Als jongetje heb ik in dat van Hannover gespeeld. Een fundament met metersdikke muren, met daar bovenop kartonnen bouwsels waar stoomlocs doorheen reden.En nu in Karlsruhe?Ik vond een gevelsteen met het jaartal 1913 erin. De koepel boven de hal moest dan wel vroege betonbouw zijn. En de bovenlichten art deco-achtig.Vreemde sensatie. Ik bevond me op een plaats de niet kon bestaan, maar er toch was. In een toekomst van gisteren (Mulisch, zeker).