Door de straat waar ik woon komen veel oudere mannen beladen met grote en zware pakketten. Kartonnen dozen vaak, dichtgebonden met touw. Het soort touw dat ze speciaal bewaren voor gelegenheden die zich kunnen voordoen. Achterin een la, of in de meterkast, in een schoenendoos. Je weet nooit hoe een stuk touw nog van pas kan komen.
Wat zou er in zo'n doos zitten? Misschien, fantaseer ik, een afgedankt kinderzitje voor achterop de fiets, waar ze een familielid nog een plezier mee kunnen doen. Dat familielid ziet ze aankomen. Die had zelf allang een zitje gekocht. Mensen willen geen oude spullen voor nieuwe kinderen. Soms gaat zo'n man er - onder mijn raam - even bij zitten, op de bagagedrager van een willekeurige geparkeerde fiets. En hij blaast uit. Tien tegen een dat hij dan bukt om iets op te pakken. Het is morgen vuilophaal, er ligt een plankje, een snoer, of misschien een stuk touw. Dingen die altijd nog van pas kunnen komen. Bijvoorbeeld als je een oude stofzuigerdoos moet dichtbinden met een kinderzitje erin.