Toon Tellegen

Met Toon Tellegen heb ik veel uren in radiostudio's doorgebracht. Daar kwamen ook Cd's van. Wanneer hij opkeek van z'n papier, na een nieuw verhaal over de eenzaamheid van de Egel, glimlachte hij altijd. Z'n dierenverhalen hardop voorlezen doet Toon met groot plezier. Het lijkt wel of ze pas echt gaan leven als hij ze voorleest. Zijn ogen glanzen van plezier. Je zou soms zweren dat hij zo'n dier werd. Maar welk? Gelukkig zijn alle dieren van Toon Tellegen zijn even groot, daar ontstaan nooit problemen door. Ik behoor tot de mensen die houden van de verhalen van Toon Tellegen. Niks aan te doen. Ik moet ook bekennen dat ik soms aanvechtingen kreeg door de dieren heen een meneer te zien. De meneer aan de andere kant van het studioglas.Nu krijgt hij de Constantijn Huygensprijs voor heel zijn oeuvre. Wat te doen? 'Egel, je hebt een prijs gekregen. Een heel belangrijke prijs.'Los dat maar eens op.PS. Toon Tellegen vult aan: 'Er zijn heel veel mensen die van mijn verhalen houden, van wie ik houd. Ik bedoelde bepaalde soorten dominees, anthroposofen, rozenkruisers: mensen die denken, door mijn verhalen, dat ik een alternatief, zwevend, new age, homeopathisch, holistische figuur ben. En dat ben ik niet.'