Liggende wolkenkrabber (2)
dinsdag 14 augustus 2007 - 23:39
Het Kraanspoor, de 'liggende wolkenkrabber' op het NDSM-terrein in Amsterdam-Noord bekeken. De constructie uit 1952, op 14 meter hoge poten. Het oude kraanspoor, in een zijhaven van het IJ. Er omheen gelopen. Gezien hoe mooi de doos uit het water wordt opgetild. De détails. Beton met houtnerven van bekisting. En daar bovenop een transparant gebouw met een glazen 'klimaatgevel' waarvan elk deel beweegbaar is. Er omheen nog de hekken, de waaiende stukken karton, het stuifzand.
Dan valt opeens op dat er is ingegrepen in het beton. Op gezette afstanden zijn raampartijen gemaakt. Met bijna-bogen. Ruimte voor liften en trappen, begrijp ik. Maar die ramen (zie foto) kloppen echt niet met de vorm van het oude beton, de schuine pilaren, zoals je ze ook bij viaducten uit die tijd vindt. Wat ging er mis? In het Kraanspoor-project zie je de samensmelting van industrieel erfgoed en hedendaagse architectuur, zoals zo vaak.Ik aarzel. Ik hou van slordig, van oud en vies. Van bouwterreinen, van stadsranden en moderne bouwvallen. Daarin ben ik lang de enige niet. Maar helaas, die anderen bekijken het 'industrieel erfgoed' anders dan ik. Ze willen het restaureren, fraai. En inpassen in een eigentijdse omgeving. En dan krijg je van die griezelige hybriden als in het Amsterdamse Oostelijk Havengebied of de Londense Docklands. Niet oud, niet nieuw. Maar wat dan wel?Opgepoetst. Geschikt gemaakt voor huis en kantoor.Maar wat is het dan nog? Kan het Kraanspoor ontsnappen aan geslachtsloosheid? Om niet te zeggen vertrutting?
RSS