De tentoonstelling met werk van leerling Kees Verwey en leermeester Henri Boot (zie dit log van 5 mei ev.) is in de Haarlemse Hallen begonnen. Wat is een stilleven? Uit het boek van Michael Huig over - vooral - Henri Boot leer ik dat Boot zijn hele huis beschouwde als atelier. En dat achter de schijnbare puinzooi een heel preciese ordening in licht en ruimte schuilging, waaraan niet getornd kon worden.
En ook dat het in zijn stillevens niet zozeer gaat om de afgebeelde voorwerpen als wel om de ruimte die ze scheppen. Die ze ook buiten het doek - verder - scheppen.Boot kijkt in zijn stillevens vaak van boven op een tafel, zodat je meer dan één kant van een voorwerp ziet. De schildersezels stond dan vlak naast zo'n tafel.Opeens doet het werk van Boot me denken aan Morandi, met zijn poppenkast van flesjes, die als vanzelf leraren, schoonmoeders of buurvrouwen worden. Niet raar in die tijd. Soms zag Kees Verwey in kannetjes en potten van Floris Verster de filosofen Hegel, Fichte en SchellingBetekenis wordt onvermijdelijk wanneer je voorwerpen zo ernstig neemt. Maar de verzuchtingen van Boot zijn mooier. Die gaan over het beseffen wat je gewaar wordt. Morgen bezoek ik met Boot-biograaf Michael Huig de tentoonstelling. Maandag te horen in de Avonden.