Beeld, oog, brein
donderdag 31 mei 2007 - 16:58
Nog steeds zijn we gewend, ook onder invloed van de fotografie, de werkelijkheid weer te geven in drie dimensies, met behulp van het centraal perspectief, zoals dat in de Renaissance werd ontwikkeld. Maar eigenlijk klopt dat niet zo met hoe wij kijken.
De schilder Joris Kwast legt in zijn boekje 'Beeld, oog, brein' - dat hoort bij de gelijknamige tentoonstelling in het Scheveningse Beelden aan Zee - uit hoe kinderen een stoel tekenen. Kinderen puzzelen tot ze de makkelijkste en tegelijk meest kenmerkende weergave hebben. Bij een stoel is dat van opzij. Weergeven kan op veel manieren. En het oog is geen meetinstrument. Wat wel? Alberto Giacometti zei eens: 'Tot mijn ontzetting werden mijn beelden vanaf 1940 steeds kleiner (...) Ik herinner me dat ik uit mijn hoofd een vriendin die ik liefhad net zo wilde modelleren als ik haar op de Boulevard St.Michel had gezien. Ik wilde haar ongeveer 80 cm groot maken, Nu, om het kort te houden, ze werd zo klein dat ik geen details meer kon aanbrengen. Ik stond voor een raadsel. Onverbiddelijk krompen al mijn figuren tot een hoogte van een centimeter. Eén druk met de duim en hup, weg figuur.' 'Beeld, oog, brein' is nog te zien tot 17 juni.
RSS