De F. staat voor Ferdinand, wat wel overeenstemt met de verschijning van de jonge Bordewijk. Op de foto's een beetje Frederik Fluweel. Later een dandy die makkelijk het Rood Paleis zou hebben kunnen betreden: hoge boord, geloken ogen. Hij lette goed op hoe hij op de foto kwam. De latere 'geheimzinnige foto' die vaak is afgedrukt laat hem zien als donkerogig, vol broeierige onbestemdheid. Zo kun je iemand met in werkelijheid vrij waterige blauwe ogen fotograferen. Hij lette erop, hij deed het erom.
De advocaat Bordewijk hield leven en schrijven strikt gescheiden. Vandaar dat de biografie van Reinold Vugs uit 1995 op veel punten in het duister tastte. Daarin is de laatste jaren verandering aan het komen. Rody Chamuleau lichtte in De Parelduiker 2 van 2005 al tipjes van de sluier op, documenten uit de nalatenchap vrijgegeven door schoondochter Gunilla Bordewijk Ingelsson. Dankzij Gunilla waren er al verhalen als dat van het hoedje, afkomstig uit een brief van degene die als 19-jarige, in 1929 in dienst trad bij Bordewijk. 'Het is voor het eerst dat wij een meisje met rood haar hebben,' zei Bordewijk meteen al.Ze was op zeker dag te laat op kantoor. Desgevraagd legde ze uit dat dat kwam omdat ze onderweg naar haar werk 'het hoedje van haar dromen' had gezien, '89 cent, in de kleur van haar zondagse kleding', dat ze niet had kunnen laten liggen.Bordewijk zag haar laatkomen door de vingers, maar beval: 'Als straf moet je de hoed de gehele dag op kantoor ophouden.'En dat deed zij.En nu is het zo ver. Omstreeks 16 mei verschijnt in De Parelduikerreeks van Bas Lubberhuizen ''F. Bordewijk, nagelaten documenten'' van Rody Chamuleau. 160 pagina's, met illustraties .