Oranje soep van Witte Wolk (4)

Het rijstmeel werd nog authentiek tussen twee stenen gemalen met één iemand die met een soort trekmechanisme de stenen ronddraait (heel lastig, je moet telkens het hele gewicht over een dood punt heentrekken) terwijl een ander rijst en water toevoegt.Die pannenkoekjes wilde ik ook leren maken, dus Li Wen en ik gingen opgewekt naar de markt en kochten bloem (er was geen rijstmeel) en kleefrijstmeel, want volgens Li Wen was dat nodig om de boel bij elkaar te houden. Maar een Chinese kok is niet per definitie een pannenkoekenbakker. De eerste vijf pannenkoeken mislukten aan alle kanten (de eerste mislukt altijd, dat leerje ook als kind en het leuke daarvan is dat je dus al die frummeltjes kunt opsnoepen). En toen besloot Li Wen - zo gaat dat ook altijd - z'n moeder maar op te bellen. Nee, natuurlijk moesten we geen kleefrijstmeel gebruiken, gekkie, dan kleeft het toch aan de wok vast? Gewoon bloem en water. Gaat geheid goed. Na nog wat mislukte exemplaren lukte het dan toch en hadden we hartstikke lekkere pannenkoeken, zonder eieren en vieze melk, die we vulden met een mengeling van rettich, paddestoel en selderijblad, en daarna insmeerden met gebakken knoflookolie.Mijn tijd hier vliegt voorbij. Komende maandag gaan Li Wen en ik een groot afscheidsdiner maken voor de andere kunstenaars van het Chinese European Art Center (en voor onszelf natuurlijk!). We hebben vandaag geexperimenteerd met een soort nepvarkensvleesrolletjes in zoetzure saus. We aten gister iets vergelijkbaars in het vegetarische restaurant vlakbij de tempel, waar overigens nog een tor gezellig van de schaal met tofu wegwandelde en we in de aangrenzende ruimte iets verdacht muisachtigs hoorden piepen. Ik hoop je nog een smakelijk verslag van ons diner te kunnen doen en daarna vlieg ik naar mijn oom in Hong Kong (Xiang Gang = Welriekende Haven) voor het grote Springfestival ofwel Chinees nieuwjaar."