Stilte

Stilte bestaat namelijk - althans binnen een mensenleven - niet.Juist daarom is het de laatste jaren een geloofsartikel geworden. Het hele land is vol geluidswallen gelegd, natuurgebieden worden afgeschermd, in kerken en buurtcentra zijn hermetisch afsluitbare stiltecentra ingericht opdat wij dat kostbaar goed althans nog ergens kunnen beleven. In stilte komen wij - slachtoffers van een gekmakende samenleving vol herrie - eindelijk tot onszelf. Stilte als medicijn. Zou het helpen? Dat stilte niet bestaat merk je als je de proef op de som neemt. Hoe minder je hoort hoe meer je hoort. Het kraken van het huis, je eigen ademhaling en hartslag. Nogal angstaanjagend. Men bedoelt niet stilte, men bedoelt rust. En daar valt ook wel wat over te zeggen. Je kunt er - op barre momenten - naar uitzien, maar pas op als het je overkomt. Denk aan het oudje in Voltaires Candide dat zich afvraagt wat erger is, honderd keer verkracht worden, een bil kwijtraken enzovoorts, of ‘hier moeten blijven zonder iets uit te voeren’. Lees het stuk van Gerard Janssen uit de VPRO-gids.