Kiran Desai

Kiran Desai

Prijswinnaars lezen doe ik niet vlug, liefst ben ik alleen met een boek. Maar hieraan was ik begonnen voor ze de Bookerprijs kreeg: 'The Inheritance of Loss', het tweede boek van Kiran Desai. Het werd in de The New York Times Book Review besproken onder de kop 'Gewond door het westen'. Hoewel het verhaal in de jaren '80 speelt maakt het eerder een 21ste eeuwse indruk.

En ja, het gaat over de machtelozen, over globalisering, multiculturalisme en ongelijke kansen aan twee kanten van de oceaan. Over fundamentalisme en terrorisme. Maar dan weet je nog niks. Kiran Desai heeft een uitzonderlijk talent om mensen te beschrijven, daar draait het om in dit dichtbevolkte boek. Vaak doet het denken aan 'A house for Mr. Biswas' van V.S.Naipaul. Stijl, toon en gevoel voor humor maken dat je niet ophoudt met lezen. Lees even mee. Over de 'oude vrijster' Noni (p. 68):'Noni had never had love at all.She had never sat in a hushed room and talked about such things as might make your soul tremble like a candle. She had never launched herself coquettishly at Calcutta parties, sari wrapped tightly over her hips, ice tonkling madly in her lime soda. She had never flown the brief glorious flag of romance, bright red, over her existence, not even as an episode of theater, a bit of pretense to raise her above her life. What did she have? Not even terrible hatreds; not even bitterness, grief. Merely irritations over small things: the way someone would not blow her nose but went sur-sur-sur in the library, laddering up the snot again and again.'